Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη

Julie Niemela Yves Bergeret «Ο διπλανός σου στο λυκόφως» Να μπεις στο βλέμμα του, να δεις το βλέμμα του: ένας αλλότριος ουρανός, που δεν υποπτευόσουν τους ανέμους, τα άστρα ή έστω το όνομά του, σκεπάζει την ταράτσα όπου κάθεσαι. Δες, αυτός που κάθεται πλάι σου ξαπλώνει συγχρόνως στη νύχτα κάτω απ’ τα δέντρα κάποιου λόφου, που μπορείς ακόμα να μαντέψεις στον ορίζοντα,

Linda Woods Ζέφη Δαράκη «Αλλά γιατί σταμάτησες...» ...Θυμάμαι προσπαθούσα να κλείσω τη βαλίτσα Τα κύματα πηδούσαν από μέσα Οι κλειδαριές αφρίζανε λευκά πουλιά Ή προσπαθούσα χρόνια να κοιμηθώ; Απότομα ξημέρωσε και τόσο τρομαχτικό ήταν το σκοτάδι που μέσα από τους τοίχους ανάσαιναν ετοιμοθάνατοι και τους διαπερνούσαν και τι σιωπή... σαν ξυπόλυτα πόδια επάνω σε πλάκες Θα

Jane Davies Διαγώνισμα Ιστορίας Γ΄ Λυκείου: Το αγροτικό ζήτημα   ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ   ΘΕΜΑ Α1 Να αιτιολογήσετε: α. Πώς επήλθε η παρακμή του γαλλικού κόμματος κατά την περίοδο της συνταγματικής μοναρχίας.     β. Γιατί η Ελλάδα μπήκε το 1932 στο χώρο της κλειστής οικονομίας. γ. Γιατί το εργατικό κίνημα είχε μικρή επιρροή στην Ελλάδα κατά τον 19ο αιώνα.    Μονάδες 15 ΘΕΜΑ Α2 Να

Linda Woods Διαγώνισμα Ιστορίας Γ΄ Λυκείου: Το προσφυγικό ζήτημα στην Ελλάδα ΟΜΑΔΑ ΠΡΩΤΗ                                                                                                                                         ΘΕΜΑ Α1 Να αιτιολογήσετε: α. Πώς προέκυψε το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα από τη Ρωσία.   β. Γιατί η σημασία των προσφυγικών μετακινήσεων κατά το 19ο αιώνα

Patricia Ariel Διονύσης Καψάλης [Σονέτο II] Ακόμη μια φορά πρόκειται για τα φύλλα: ο πρώτος στίχος σε παιδεύει μήνες τώρα, το πρώτο κύτταρο, κι αναζητάς την ώρα ν’ αρχίσει να διχάζεται∙ όπως στα κοίλα κάτοπτρα που σκορπίζουνε το πρόσωπό σου δηλώνονται τα πάθη σου κι ανασυνθέτεις μέσ’ από δύσμορφες πτυχές (σαν επισκέπτης στα εγκαίνια του σύμπαντος) τον εαυτό σου, έτσι

Samuel Whitton Μάνος Χατζιδάκις «Ερωτικό» Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά LORCA Κι αν γεννηθείς κάποια στιγμή Μιαν άλλη που δεν θα υπάρχω Μη φοβηθείς Και θα με βρεις είτε σαν άστρο Όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει Είτε στη φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος Γιατί ψηλά στον ουρανό

Michael Creese Elizabeth B. Browning «Σονέτο XLIII» Πώς σ’ αγαπώ; Τους τρόπους ας μετρήσω. Σ’ αγαπώ στο βάθος, πλάτος και ύψος που η ψυχή μου δύναται να φτάσει, σαν ψάχνει αόρατη να βρει το τέλος του Είναι και της Χάρης της ιδανικής. Σ’ αγαπώ στο επίπεδο της ταπεινότερης καθημερινής ανάγκης, κάτω απ’ τον ήλιο ή του κεριού το φως. Σ’ αγαπώ ελεύθερα, όπως παλεύουν οι άντρες για

Az Jackson Κωνσταντίνος Μούσσας «Όχι τώρα» Και τώρα που πάμε; Και τώρα πώς; Σημάδι επιστροφής. Δεν ακολουθείς και τηρείς την υπόσχεση της προδοτικής    σιωπής σου. Η τελευταία έκκληση, θυμός δεν έγινε ποτέ. Αυτό φταίει; Αυτό βαραίνει εσωτερικά και καταλύει; Πιάνεται η απουσία στο κενό, στις πληγές που ανοίγουν με    φως κέρινο στις ρίζες των ματιών, στ’ αστέρια που αφήσαμε πίσω

Bonnie Bruno Νικόλας Κολοκοτρώνης «Αυτή τη φορά» Ένα όνειρο ένα χαμόγελο ένα ποτήρι αυτή τη φορά θα τα καταφέρω πίσω από φωτογραφίες κι αναμνήσεις έκρυβα τη θλίψη, το φόβο, μισή ελπίδα σε δάση πορφυρά από κλαμένα μάτια σε κύκνεια άσματα της στιγμής σε δρόμους από καιρό έρημους τώρα ο ήλιος ξεπαγώνει ζεσταίνει τις ταράτσες φωτίζει τα παράθυρα και τα νέα πρόσωπα αυτή τη

Pierre Auguste Renoir Κυριάκος Ευθυμίου «Τετάρτες» Οι νιφάδες που σε μουσκεύουνε δεν είναι του χιονιού∙ είναι τα παγωμένα δάκρυα των αδήλωτων φόβων. Το ψύχος που σε τυραννά δεν είναι του καιρού∙ είν’ η άρνηση των φίλων ν’ αγαπήσουνε πληγές. Το μαύρο κρασί που πίνετε τις νύχτες της Τετάρτης μιλώντας ακατάπαυστα μην ακουστούν σιωπές, μουδιάζει τα μεσάνυχτα του βίου τις ρωγμές.