Σημειώσεις Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Κωνσταντίνου Μάντη

Jane Davies Κώστας Καρυωτάκης «Φυγή» I Αισθάνομαι την πραγματικότητα με σωματικό πόνο. Γύρω δεν υπάρχει ατμόσφαιρα, αλλά τείχη που στενεύουν διαρκώς περσότερο, τέλματα στα οποία βυθίζομαι ολοένα. Αναρχούμαι από τις αισθήσεις μου. Η παραμικρότερη υπόθεση γίνεται τώρα σωστή περιπέτεια. Για να πω μια κοινή φράση, πρέπει να τη διανοηθώ σ’ όλη της την έκταση, στην ιστορική της θέση, στις

Jacquie Gouveia Νεοελληνική Γλώσσα Α΄ Λυκείου: Κριτήριο Αξιολόγησης [Θέμα: Γλώσσα] Μητρικής γλώσσης εγκώμιον Κάθε άνθρωπος όπου γης διαθέτει ένα κοινό γνώρισμα: μαθαίνει εξ απαλών ονύχων τη μητρική του γλώσσα. Πρόκειται για ένα προνόμιο τού ανθρώπινου είδους που συμβαδίζει και ανατροφοδοτείται από το έτερο μεγάλο χάρισμα τού ανθρώπου, τον νου. Νόηση και μητρική γλώσσα ξεχωρίζουν

Scott Norris Άρης Αλεξάνδρου «Νεκρή ζώνη» Με τις λέξεις σου να είσαι πολύ προσεκτικός όπως είσαι ακριβώς μ’ έναν βαριά τραυματισμένο που κουβαλάς      στον ώμο. Εκεί που προχωράς μέσα στη νύχτα μπορεί να τύχει να γλυστρήσεις στους κρατήρες των οβίδων μπορεί να τύχει να μπλεχτείς στα συρματοπλέγματα. Να ψαχουλεύεις στο σκοτάδι με τα γυμνά σου πόδια κι όσο μπορείς μη σκύβεις

James W Johnson W. B. Yeats «Η Δευτέρα Παρουσία» Γυρίζοντας ολοένα σε κύκλους που πλαταίνουν το γεράκι δεν μπορεί ν’ ακούσει πια το γερακάρη∙ τα πάντα γίνουνται κομμάτια∙ το κέντρο δεν αντέχει∙ ωμή αναρχία λύθηκε στην οικουμένη, απ’ το αίμα βουρκωμένος λύθηκε ο ποταμός, και παντού η τελετή της αθωότητας πνίγεται∙ οι καλύτεροι χωρίς πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι από

Anton von Maron Γιάννης Ρίτσος «Ορέστης» [απόσπασμα] ... Ωστόσο αυτή η γυναίκα δε λέει να σωπάσει. Άκουσέ την. Πώς δεν ακούει την ίδια τη φωνή της; Πώς μπορεί να μένει κλεισμένη ασφυκτικά σε μια στιγμή παρωχημένου χρόνου, παρωχημένων αισθημάτων; Πώς μπορεί, και με τι, ν’ ανανεώνει αυτό το πάθος της εκδίκησης και τη φωνή του πάθους όταν όλοι οι αντίλαλοι τη διαψεύδουν, τη

Antonio Canova Σαπφώ «Ύμνος στην Αφροδίτη» Αθάνατη Αφροδίτη, που κάθεσαι σε πλουμιστό θρόνο, κόρη του Δία πολυμήχανη, σε παρακαλώ: δέσποινα, μη βασανίζεις με έγνοιες και στεναχώριες την καρδιά μου! Αλλά έλα κοντά μου, αν κάποτε άλλοτε άκουσες τη φωνή μου από μακριά και εισάκουσες την προσευχή μου. Τότε άφησες το χρυσό παλάτι του πατέρα σου και ήρθες ζεύοντας την άμαξά σου.

Anselm Feuerbach  Ευριπίδη «Μήδεια» [2ο Στάσιμο] Οι έρωτες με ορμή περίσσια σαν έρθουνε δεν φέρνουν όνομα καλό μήτε αρετή στους άντρες∙ με μέτρο όμως αν έρθει η Κυπρίδα, άλλη θεά τόσο γλυκιά δεν είναι. Δέσποινα Μεγαλόχαρη, παρακαλώ μη στείλεις απ’ τα χρυσά σου τόξα καταπάνω μου βέλος αλάθευτο στον πόθο βαπτισμένο. Ας είναι μαζί μου η λογική, το δώρο των θεών το πιο ωραίο∙

Paul Lovering Εύα Νεοκλέους «Παραδοχές» Πώς να τ’ αντέξω τούτο τ’ όνειρο έτσι που βγήκε απ’ την αρχή κλεμμένο. Μετέωρα βήματα. Τώρα, η ώρα της σιωπής τώρα, του ανείπωτου πόνου οι μέρες. Θα κλείσω του γαλάζιου τα παράθυρα σαν τις καλές τις παρενθέσεις της ελπίδας θα βγω ξανά στα βολικά και γνώριμα έτσι, καθώς ταιριάζει στη ζωή την καθώς πρέπει. Κι όταν τα όνειρα τις

David Talley Οδυσσέας Ελύτης «Οι κλεψύδρες του αγνώστου» [ΣΤ΄] Νυχτερινό υφαντούργημα Των κρίνων φλοίσβος που γυμνώνει τ’ αυτιά και διασκορπίζεται Νιώθω στους ώμους της ζωής το σκίρτημα που βιάζεται ν’ αδράξει      το έργο Νιότη που θέλει άλλη μια ευκαιρία αιωνιότητας Και στην εύνοια των ανέμων ρίχνει το κεφάλι της αδιαφορώντας Υπάρχει ένα στήθος που χωράει τα πάντα, μουσική

Jim Morrison «Power» Μπορώ να κάνω τη γη να σταματήσει στην τροχιά της. Έκανα ήδη τα μπλε αυτοκίνητα να εξαφανιστούν. Μπορώ να κάνω τον εαυτό μου αόρατο ή μικρό. Μπορώ να γίνω γιγαντιαίος & να φτάσω τα πράγματα τα πιο μακρινά. Μπορώ να αλλάξω την πορεία της φύσης. Μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου οπουδήποτε στο χώρο ή στο χρόνο. Μπορώ να καλέσω τους νεκρούς. Μπορώ να